Μέσω "Σίβυλλα-Sibilla"
Κρασιά, ελαιοτριβείο, σχολή οίνου η επένδυση Ελληνοελβετού στο νησί
Η αποκάλυψη ξεχασµένων αµπελώνων της Πάτµου
Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ (ΤΑ ΝΕΑ)
Η αποκάλυψη ξεχασµένων αµπελώνων της Πάτµου
Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ (ΤΑ ΝΕΑ)
Αρχισε σαν αναζήτηση χαµένων τοπικών γεύσεων, αλλά µπορεί ναεξελιχθεί σεµάθηµα επιχειρηµατικότητας. Εδώ και δεκαετίες οικάτοικοι τηςΠάτµου έχουν απογαλακτιστεί από τη γη τους. Πέρασαν από την παραγωγή στηνπαροχή υπηρεσιών. Κάποτε εξήγαν προϊόντα, τώρα – κυρίως – εισάγουν. Ενας Ελληνας του εξωτερικού όµωςπροσπαθεί να αναστήσει τους αµπελώνες τους και να φέρει τους νησιώτες πιο κοντά στη φύση.
Παραθερίζει στην Πάτµο σχεδόν κάθε χρόνο από το 1986. Οµως το όνοµά του ακούγεται περισσότερο τους τελευταίους µήνες στο νησί των 3.000 µόνιµων κατοίκων. Κάποιοι είναι δύσπιστοι: «Ποιος είναι αυτός; Από πού µας έρχεται;», λένε. Αλλοι τον...
Παραθερίζει στην Πάτµο σχεδόν κάθε χρόνο από το 1986. Οµως το όνοµά του ακούγεται περισσότερο τους τελευταίους µήνες στο νησί των 3.000 µόνιµων κατοίκων. Κάποιοι είναι δύσπιστοι: «Ποιος είναι αυτός; Από πού µας έρχεται;», λένε. Αλλοι τον...
αποκαλούν «φίλο του νησιού» και θαυµάζουν το φιλόδοξο σχέδιό του. Ο επισκέπτης που µονοπωλεί τις συζητήσεις τηςτοπικής κοινωνίας δεν είναι ένας συνηθισµένος τουρίστας. Ονοµάζεται Ιωσήφ Ζησιάδης. Είναι βουλευτής στην Ελβετία. Υπήρξε υπουργός ∆ηµόσιας Τάξης του καντονιού της Λωζάννης. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από έλληνα πατέρα και εβραία µητέρα, αλλά υποστηρίζει τον παλαιστινιακό λαό στη Γάζα. Αριστερός στα πολιτικά φρονήµατα, αν και προτεστάντης στη θρησκεία. Ενας οικολόγος και γευσιγνώστης που προσπαθεί να υπενθυµίσει σε µια άλλοτε αγροτική κοινωνία τι θα πει αυτάρκεια.
Η ΕΠΕΝΔΥΣΗ
Αυτές τις µέρες, ο κ. Ζησιάδης θέτει σε εφαρµογή ένα σχέδιο µε την ονοµασία «Πάτοινος». Σε µια έκταση 30 στρεµµάτων θα δηµιουργήσει αµπελώνα µε τοπικές ποικιλίες κρασιού, ελαιοτριβείο, σχολή οίνου και τράπεζα σπόρων. Υπολογίζεται ότι η επένδυση θα στοιχίσει περίπου 500.000 ευρώ. Οπως λέει ο κ. Ζησιάδης, στόχος είναι η τόνωση της τοπικής οικονοµίας, η δηµιουργία νέων θέσεων εργασίας για όλον τον χρόνο και ητουριστική ανάδειξη του νησιού µέσα από τις γεύσεις του.
Στις σκαµµένες πλαγιές της Πάτµου υπήρχαν αµπέλια από τον 17ο αιώνα. Οι ντόπιοι εξήγανκρασί και σταφύλια στα παράλια της Μικράς Ασίας και αργότερα στην Αίγυπτο. Το νησί στηριζόταν στη δική του αγροτική παραγωγή µέχρι τη δεκαετία του ‘50.
Το µεταναστευτικό κύµα που ακολούθησε – αρκετοί ήταν αυτοί που έφυγαν στην Αυστραλία – σεσυνδυασµό µε την τουριστική ανάπτυξη της περιοχής οδήγησε τις περισσότερες καλλιέργειες σε µαρασµό. Οι κάτοικοι ασχολήθηκαν κυρίως µε παροχή υπηρεσιών (ξενοδοχεία και εστιατόρια).
«Σχεδόν όλα τα προϊόντα µας είναι εισαγόµενα. Το νησί ζει από τον τουρισµό, όχι από ταπροϊόντα του», λέει ο δήµαρχος Πάτµου, Γρηγόρης Στόικος. Σήµερα, περίπου 20 Πάτµιοι παράγουν κρασί ερασιτεχνικά. Ενας από αυτούς είναι ο 66χρονος Χριστόδουλος Γρύλλης. Εδώ και 40χρόνια φτιάχνει κρασί από το αµπέλι του. Περίπου 300 κιλά τον χρόνο για να καλύπτει τις δικές του ανάγκες. «∆εν υπάρχει ενδιαφέρον από τους νέους για να ασχοληθούν», λέει. Στα ∆ωδεκάνησα, τη µεγαλύτερη οινική παράδοση έχει η Ρόδος. Συνολικά 27 οίνοι Προστατευόµενης Γεωγραφικής Ενδειξης παράγονται σήµερα από έξι οινοπαραγωγούς στα ∆ωδεκάνησα. Κυρίαρχες ποικιλίες είναι το αθήρι, το ασύρτικο και η µαλαγουζιά.
Η ΕΚΤΑΣΗ
Στις σκαµµένες πλαγιές της Πάτµου υπήρχαν αµπέλια από τον 17ο αιώνα. Οι ντόπιοι εξήγανκρασί και σταφύλια στα παράλια της Μικράς Ασίας και αργότερα στην Αίγυπτο. Το νησί στηριζόταν στη δική του αγροτική παραγωγή µέχρι τη δεκαετία του ‘50.
Το µεταναστευτικό κύµα που ακολούθησε – αρκετοί ήταν αυτοί που έφυγαν στην Αυστραλία – σεσυνδυασµό µε την τουριστική ανάπτυξη της περιοχής οδήγησε τις περισσότερες καλλιέργειες σε µαρασµό. Οι κάτοικοι ασχολήθηκαν κυρίως µε παροχή υπηρεσιών (ξενοδοχεία και εστιατόρια).
«Σχεδόν όλα τα προϊόντα µας είναι εισαγόµενα. Το νησί ζει από τον τουρισµό, όχι από ταπροϊόντα του», λέει ο δήµαρχος Πάτµου, Γρηγόρης Στόικος. Σήµερα, περίπου 20 Πάτµιοι παράγουν κρασί ερασιτεχνικά. Ενας από αυτούς είναι ο 66χρονος Χριστόδουλος Γρύλλης. Εδώ και 40χρόνια φτιάχνει κρασί από το αµπέλι του. Περίπου 300 κιλά τον χρόνο για να καλύπτει τις δικές του ανάγκες. «∆εν υπάρχει ενδιαφέρον από τους νέους για να ασχοληθούν», λέει. Στα ∆ωδεκάνησα, τη µεγαλύτερη οινική παράδοση έχει η Ρόδος. Συνολικά 27 οίνοι Προστατευόµενης Γεωγραφικής Ενδειξης παράγονται σήµερα από έξι οινοπαραγωγούς στα ∆ωδεκάνησα. Κυρίαρχες ποικιλίες είναι το αθήρι, το ασύρτικο και η µαλαγουζιά.
Η ΕΚΤΑΣΗ
Η αναβίωση της αµπελουργίας στην Πάτµο δεν ήταν εύκολη δουλειά για τον κ. Ζησιάδη. Εδώ και δέκα χρόνια προσπαθούσε να βρει την κατάλληλη έκταση. «Στην αρχή σκεφτόµουν νααγοράσω γη.Οι τιµέςόµως ήτανπολύ υψηλές. Ζητούσαν 15.000 ευρώ το στρέµµα», λέει. Τελικά νοίκιασε για 25 χρόνια 30 στρέµµατα στην περιοχή Πέτρα, µια πράσινη κοιλάδα στο νότιο µέρος του νησιού. Η έκταση ανήκει στη Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Σύµφωνα µε τον καθηγούµενο Αντίπα Νικηταρά,υπάρχειη προοπτική να διατεθούνκαι άλλεςεκτάσεις. «Τα κτήµατα τα νοίκιαζαν παλιότερα άλλοι ιδιώτες, αλλά σχεδόν όλοι τα είχανεγκαταλείψει. Κάποιοι είχαν για χρόνια να κλαδέψουν τις ελιές», λέει.
ΟΙ ΜΕΤΌΧΌΙ
ΟΙ ΜΕΤΌΧΌΙ
Το σχέδιο του κ. Ζησιάδη προβλέπει οι καλλιεργούµενες ποικιλίες να είναι κατά δύο τρίτα λευκές και οι υπόλοιπες κόκκινες. Η ετήσια παραγωγή θα φτάνει τις 13.000 φιάλες.Τη ∆ευτέρα θα φυτευτούν οι πρώτες ρίζεςκαι η πρώτη σοδειά αναµένεται να βγει σε πέντε χρόνια. Ο κ. Ζησιάδης έχει ζητήσει τη συνδροµή και τις συµβουλές αµπελουργών της Ελβετίας. Ενας από αυτούς είναι ο Ραϊµόντ Πακού. «Η φύτευση θα ξεκινούσε τον Φεβρουάριο. Αλλά το χώµα δεν ήταν έτοιµο ακόµα. Σέβοµαι τις ελληνικές ποικιλίες και ανυποµονώ να δοκιµάσω το κρασί», λέει. «Μέτοχοι»στην προσπάθεια του κ. Ζησιάδη θα είναι πολίτες του εξωτερικού.
«ΜΕΡΙΣΜΑ» ΕΝΑ ΚΡΑΣΙ
«ΜΕΡΙΣΜΑ» ΕΝΑ ΚΡΑΣΙ
Καθένας θα µπορεί να νοικιάσει ένα κλήµα για δέκα χρόνια καταβάλλοντας µία φορά 150 ευρώ. Στο τέλοςκάθε χρόνου θα παίρνει ένα µπουκάλι κρασί µε το όνοµά του. Ηδη, 500 Ελβετοί συµµετέχουν σε αυτήν τη διαδικασία. «Σε όσα µέρη κι αν ταξιδέψω παρατηρώ ότι χάνουν σιγά σιγά τις τοπικές τους γεύσεις», λέει ο 55χρονος βουλευτής. «Βρίσκεις παντού τα ίδια, ξένα, τυποποιηµένα προϊόντα. Η Πάτµος δεν παράγει το δικό της λάδι ή κρασί. Είναι καιρός να αλλάξει αυτό».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου